How Covid-19 has changed our world
کتاب جدید من، اطلس قرنطینه، بخشی از آشفتگی عاطفی جهان را که وارونه می شود، مستند می کند. این 65 نقشه را ارائه میکند که توسط افرادی که در سراسر جهان در طول قلهها و درههای همهگیری زندگی میکنند، همراه با داستانهایی که آنها به اشتراک گذاشتهاند، ارائه میکند. همچنین شامل هشت مقاله اصلی (شش تای آنها با تصاویر الهام گرفته از نقشهبرداری توسط جنیفر ماراویلاس) است که روابط تغییر یافته ما را با خانهها، محلهها، محیطهای طبیعی، محیطهای کاری و مکانهای فیزیکی و روانی دیگر روشن میکند. همه با هم، صفحات پنجرهای چند صفحهای هستند که نشان میدهد چگونه ویروس مناظر بیرونی و درونی ما را تغییر داده است. زاده ساعت های گرگ و میش که جهان به طور همزمان با هم و جدا از هم گذرانده است، مجموع اجزای آن یک اثر هنری جمعی می سازد.
عدم قطعیت، تراژدی، وارونگی معده در زندگی خانگی: هیچ سابقه ای برای این چیزها وجود نداشت، هیچ نقشه گوگل یا Yelp که به کسی بگوید چگونه در آن حرکت کند. این بیماری همه گیر برنامه هایی را برای مشاغل جدید، ملاقات ها، عروسی ها، سفرها به هم ریخت. چشم انداز کار و عاشقانه را خشک کرد. این عبارت عبارت "منحنی را صاف کن" را به ما آموخت، اما زمانی که منحنی صاف هنوز صدها هزار نفر را بیمار می کند، ما را فریب داد. با ذوب شدن روزها، هفتهها و ماهها به دوغاب، دیگر روایتهای ساده از پیشرفت، آغاز و پایان وجود نداشت. "ساعت چنده؟" رفت انزجار قرنطینه نیمه شوخی.
فهمیدن کسانی ک شماره ما را دارند
کووید همچنین نابرابری های اجتماعی موجود را چنان عمیقا افشا کرد و از آن بهره برداری کرد که ایده «بازگشت به حالت عادی» به سرعت غیرقابل درک شد. در ایالات متحده، وسعت خانههای ما، سلامت مالی و رنگ پوست پیششرطهای اصلی تعیینکننده زندگی و مرگ بودند. هنگامی که جورج فلوید در ماه می 2020 زیر زانو یک افسر پلیس مینیاپولیس به قتل رسید، مرگبار بودن نژادپرستی را بیش از پیش غیرقابل انکار کرد. به افتخار فلوید و برونا تیلور، زن 26 ساله - یک کارگر ضروری - که دو ماه قبل توسط پلیس در آپارتمانش در لوئیزویل کشته شد، میلیونها نفر در سراسر جهان به خیابانها ریختند تا علیه قتلهای سیاهپوستان و نژادپرستی سیستمی اعتراض کنند. ، با وجود نگرانی های بهداشتی.